دختر داشتن

دیشب موقع خواب یاد حرف یکی از اشنایان افتادم که دختر ناز و خوشگلی داره ویک جورایی آجی صدام میزنه  منم که خواهر ندارم کلا باهم بازی میکنیم و بیرون میریم . یک روزی پدرش  خیلی بد دعواش کرد و منم  واکنش نشون دادم. پدرش به من میگفت عموجون دختر باید از کسی حساب ببره چون در اینده نمیشه کنترلش کرد من نازنین رو خیلی دوست دارم چون وجودمه و دختر اعتبار پدرشه ولی بعضی وقت ها که کار اشتباهی میکنه که بیشتر در زمینه امنیتش هست عصبانی میشم  و یقینا این رفتار مهربون رو باهاش ندارم چون در اینده هم این رفتارش ممکنه تکرار بشه . حالا که دیشب کامل خوابم نمیبرد یاد اون دختر به نام اتنا افتادم که به وحشیانه ترین حالت به قتل رسید و هم چنین حرف یکی از دوستام که من دخترم رو فقط خودم تربیت میکنم کاری به باباش ندارم  دیشب گفتم من اگر  در اینده دختر داشته باشم چی  خودم تربیت میکنم یا نه؟  من اجازه میدم دخترم  بیشتر با پدرش باشه تا اینکه به من وابسته بشه  ( البته اگر پدر ایندش در زمینه عقلی کامل باشه ) ولی در مورد پسرم اصلا این چنین نیست چون خودم بیشتر تحت تربیت پدرم بودم در کل مشکلی هم پیش مییاد بابام  میگه دختر من بزرگت کردم  رفتارات  روکامل میشناسم  شده یک وقت هایی مشکلی پیش اومده و میدونستم به مادرم بگم عصبانی میشه ولی پدرم در یک نگاه فهمیده و راهنماییم کرده که بتونم خودم گلیم خودم رو از آب بیرون بکشم  و البته خیلی وقت ها سرم به سنگ خورده ولی پدرم همراهم بوده و لی کمکم نکرد که بتونم یاد بگیرم چطور رفتار کنم و اگاهانه تر زندگی کنم برای دانشگاه  راه دوری هم که قبول شدم خیلی خوب بود.

پی نوشت:  تا جایی که من بهش رسیدم تعادل دختر کاملا به تعادل پدر بستگی داره به خصوص اگر پدرت بهترین همراه و دوستت باشه با کوچک ترین مشکلی برای پدرت تو  هم از بین میری و اینکه در مواقع سختی فقط پدر که میتونه کمکت کنه و ازت دفاع کنه.

پی نوشت: در این جامعه و با این روز گاری  که هستیم بهترین همراه و همدم و تکیه کاه برای دختر پدرشه چون محبت هاش بی دلیله ولی  قطعا 1 فرد غریبه به خصوص جنس مخالف اینطور نیست یعنی من تا حالا ندیدم همین طوری بی دلیل کاری برات انجام بدند و حتما  یک هدفی دارند ( حالا چه خوب یا بد)