La lettre pour ma fille Ava

زندگی، این انتزاع ِ مرموز و گه‌گاه گُنگ یه مسیر برای رسیدن به اون چیزیه که انسان در نهایت ِ خودش متصوره. و تمام ِ اتفاقات، بودن‌نبودن‌ها و احساسات در نهایت ِتاثیرند روی این مسیر و به نظر می‌رسه اغلب در کوتاه مدت گریزی از این تاثیر پذیری نیست. با این‌همه، در مسیر موندن و دور نشدن از نهایت ِ خود دور از دسترس و بعید نیست و نبوده هیچ‌گاهی. تو میتونی با همه ایمان‌ت در نهایت ِ شکایت به خداوند باشی، یا با یک رجای محض به روشنای مسیر در خوف ِ فراگیر ِ تاریکی گرفتار؛ این نبرد ِ به‌نظر تموم نشدنی شاید یکی از هزار و شاید تنها معنی ِ زندگی باشه، این دلگیری‌های مدام، این تنهایی‌های نفس‌گیر و غم‌های فزاینده جزئی از مسیر ِ توئه مَحیای من، نترس دخترم، پُشت به باورهای اصیل و درونی ِ خودت نکن؛ 
من، میگم برای تو که برای تجلّی روحت [اگر روح‌ت رو سزاوار ِ رسیدن به والاترین جایگاه و نگاه می‌بینی] باید بجنگی، باید تن به هجمه‌ی بی‌رحمانه‌ی شک‌ها بدی، اگر که استوار در مسیرت بودی هر لحظه می‌تونی قد کشیدن ِ روحت رو ببینی، فقط، فراموشت نشه هیچوقت که زندگی [در باور ِ من] چیزی جز همین نبرد نیست. و تمام ِ پرده‌های زندگی ِ تو در این مسیر اتفاق می‌افتند، در مسیر ِ رسیدن به خودت بهترین باش، منظورم از بهترین بودن اینه که زیباترین و دوست‌داشتنی‌ترین تاثیر و تابش رو به روی دنیای پیرامونت داشته باش، این هنر و ارزش ِ بزرگیه که نبرد ِ درونت، تو رو از بهترین بودن در حالات ِ انسانی ِ خودت دور نکنه، با اینکه از نظر من این هم بخشی از اون کمال و به بی‌نهایت رسیدنه. با این‌همه نمی‌شه انکار کرد لزوم ِ در کنار داشتن ِ آدم‌هایی که تو رو فارغ از مسیر ِ روحی ِ خودشون بفهمند و بشنوند و تو باید در جستجوی کسانی باشی که راهی ِ مسیر ِ خودشون همراه ِ تو باشند؛ در این جستجو، بی‌پروا و جسور باش و در شناخت و ارتباط با اونها مُصر، چرا که این جستجو و پدیدار شدن ِ این آدم‌ها در زندگی ِ تو، از نیرو و هم‌پایی ِ هستی در راه ِ رسیدن ِ تو به آرما‌ن‌ها و رویاهای توست. 
پس، مثل ِ پرستویی رها، رو به سرزمین‌های وجودت پرواز کن، با بال‌هایی به گستره‌ی ایمان‌ت و در تعلقی ارزشمند به سرزمین ِ مادری ِ تن و جسم‌ِت.

دخترم
دوست‌داشتن و عاشق بودن یه اتفاق خیلی خوب و روشن در زندگی ِ همه‌ی ما آدم‌هاست؛ اینکه کسی رو خیلی خاص دوست داشته باشی می‌تونه معنای بزرگ‌تری به زندگی ِ تو ببخشه، روح ِ تو رو رشد بده و نگاهت به زندگی و رفتارت در برابر آدم‌ها و هرچیزی که در اطرافت هست رو عمیق‌تر و زیباتر کنه. اما و اما همه‌ی این‌ها وقتی پیش میاد که تعریف ِ درستی از عشق داشته باشی؛ هر دوست‌داشتنی عشق نیست زیبای من، و هر دوستت‌دارم ای نشون ِ یه علاقه‌ی پاک و بی‌آلایش و حقیقی نیست.

پی نوشت: این متن ها نوشته ی یکی از مخاطب عزیز وبلاگم هست چندین مرتبه خوندم و بسیار لذت بردم.